Aflaverðmæti skipa Samherja hf. á þessu ári nam tæpum 14 milljörðum króna og var aflinn tæplega 99.000 tonn. Félagið gerði út sjö skip á árinu en tvö þeirra aðeins í 5 mánuði, Kaldbak EA og Kristinu EA. Afli fjölveiðiskipsins Vilhelms Þorsteinssonar EA var 60 þúsund tonn og aflaverðmætið rúmir 4,4 milljarðar króna.

Afli Kristinu EA þessa 5 mánuði var um 13 þúsund tonn og aflaverðmætið rúmir 2,5 milljarðar króna. Oddeyrin EA fiskaði rúm 6.000 tonn og var aflaverðmætið rúmir 2 milljarðar króna, afli Snæfells EA var 6.500 tonn og aflaverðmætið tæpir 2 milljarðar króna. Afli Björgvins EA var 5.600 tonn á árinu og aflaverðmætið tæplega 1,4 milljarðar króna og afli Björgúlfs EA var 4.900 tonn og aflaverðmætið rúmur einn milljarður króna. Ísfisktogarinn Kaldbakur EA fiskaði 2.600 tonn þessa fimm mánuði sem Samherji gerði skipið út og var aflaverðmætið 570 milljónir króna.

þann 1 okt 2011 var reistur minnisvarði um eitt frægasta fiskiskip íslendina, Súluna EA 300. Afkomendur Sverris Leóssonar, útgerðarmanns, létu reisa varðann í minningu Sverris og færu Akureyrarhöfn listaverkið að gjöf. Súlan EA 300 var í heila öld gerð út frá Akureyri. Hún var stolt Akureyringa, enda eitt fengsælastasta veiðiskip íslenska flotans.

Í landlegum lá hún gjarnan við Torfunefið nýmáluð og tilbúin til átaka á næstu vertíð, rétt eins og hvert annað kennileiti á Akureyri. Þar var minnisvarðinn reistur. Útgerð Súlunnar frá Akureyri stóð í heila öld og það er fátítt ef ekki einstakt, að bak við aldarlanga útgerðarsögu standa eingöngu tvö skip. Fyrsta Súlan var smíðuð fyrir Konráð Vilhjálmsson í Noregi árið 1902 og fékk einkennisstafina SU1. Hún var með gufuvél og gekk 6 mílur, en segl voru nýtt til að bæta í siglinguna. 1905 keyptu bræðrunir Ottó og Þórarinn Tuliníus skipið til Akureyrar og þaðan var það gert út í heila öld 1905 varð Súlan fyrst íslenskra veiðiskipa til að veiða síld í herpinót. Sú veiðiaðferð átti eftir að skapa byltingu í síldarútgerð á Íslandi. Sigurður Bjarnason keypti skipið 1928 og Leó sonur hans tók við útgerðinni 1941.

Fyrsta Súlan dugði allt til ársins 1963, en þá fórst hún í aftakaveðri við Garðaskaga. Fimm sjómenn fórust, en Grímur Karlsson og áhöfn hans bjrgaði sex skipsbrotsmönnum af Súlunni um borð í Sigurkarfa. Í þessu veðri fórust 6 skip og 16 íslenskir sjómenn. Leó lét smíða nýja Súlu í Noregi 1964, en þótti hún of lítil. Hún var því seld og þriðja Súlan smíðuð og sigldi Baldvin Þorsteinsson henni til Akureyrar frá Noregi um jólin 1967. Upphaflega bar skipið um 450 tonn, en eftir lengingar og ýmsar endurbætur bar það ríflega tvöfalt það magn, eða 950 tonn. Baldvin var í brúnni á Súlunni til 1978, en Hrólfur Gunnarsson leysti hann af um tíma.

Síðan tók Bjarni Bjarnason við og hann stóð í brúnni á Súlunni í nær 30 ár, eða þar til skipið var selt frá Akureyri til Neskaupstaðar 2007. Þessir skipstjórar voru fengsælir og farsælir og líklega einstakt, að í 40 ára útgerðarsögu skips komi nær eingöngu tveir skipstjórar við sögu.

Líkanið á minnisvarðanum er af Súlunni eins og hún var síðustu útgerðarárin. Fá íslensk skip hafa borið meiri verðmæti í þjóðarbúið en Súlan EA 300. Sverrir sonur Leós tók við keflinu af föður sínum og stjórnaði útgerð Súlunnar í félagi við Bjarna Bjarnason, skipstjóra, síðustu áratugina sem Súlan var gerð út frá Akureyri. Sverrir lofaði Akureyringum því þegar súlan var seld frá bænum, að reisa minnisvarða um skipið á Torfunefi. Hann féll frá áður en það varð að veruleika. En ekkja hans og afkomendur tók við keflinu og reistu minnisvarðann á undraskömum tíma. Starfsmenn Slippstöðvarinnar skáru líkanið út.

Gísli Sigurgeirsson, kvikmyndagerðamraður, vinnur að gerð heimildamyndar um útgerð Súlunnar.

Heimild www.vikudagur.is

Jón Bjarnason sjávarútvegs- og landbúnaðarráðherra hefur gefið út reglugerðir um veiðar á norsk-íslenskri síld og úthafskarfa í samræmi við samninga innan Norðaustur-Atlantshafsfiskveiðinefndarinnar (NEAFC) sem samþykktir voru fyrr á árinu.  Leyfilegur heildarafli íslenskra skipa úr norsk-íslenska síldarstofninum nema samtals 120.868 lestum þar af koma 118.248 til úthlutunar á grundvelli aflahlutdeildar.

Reglugerðin tekur til veiða í lögsögu Íslands, Færeyja, Noregs, Jan Mayen, á alþjóðlegu hafsvæði milli Íslands og Noregs og í lögsögu Svalbarða. Sérstakar reglur gilda um veiðar á einstökum svæðum og veiðar í norskri lögsögu mega að hámarki nema um 22 þúsundum tonnum á árinu.

Heildarafli íslenskra skipa í úthafskarfa nemur samkvæmt samningum 9.926 tonnum en þar frá dragast 1,33% á grundvelli 3. mgr. 8. gr. laga nr. 116/2006.